Living the good life, Utila, Bay islands

Inmiddels stinkend bruin en een duiksertificaat verder zijn we in ons derde land aankomen: Nicaragua 

Even terug naar waar we gebleven waren. 

Dag 20 - Nog even terug naar de kids van pro ninjo. Smiddags op voetballen jacht gegaan en gevonden. 5 ballen en 8 watermeloenen gekocht voor de jongens van pro ninjo. Daarna afscheid van ze genomen en savonds nog even naar de film geweest.. Waar een iets te dikke vrouw ongegeneerd om de 5 minuten een harde boer liet. Dit leek normaal te zijn want niemand keek hier van op of om. 
Laatste nachtje bij Bas geslapen.

Dag 21- om 9 uur op de bus maar la ceiba gezet, onze eind bestemming voor vandaag is Utila, Bay Islands. Na een reisje van 3 uur kwamen we aan in de haven van la Ceiba met de gedachte dat de boot om 2 uur zou gaan. Dit werd nog 3 uur wachten in een haven waar niks te doen was, zelfs geen toilet. Na 3 uur vroegen we ons af waar toch alle toeristen waren en waarom de boot maar niet kwam. Misschien blond? Maar de boot vertrok eigenlijk pas om 4 uur! Geen idee hoe wij bij 2 uur kwamen.
Eenmaal op de boot dachten wij, 'oh lekker even een boottripje op de caribische zee' . Ze begonnen met het uitdelen van kotszakjes.. Hmm misschien toch niet zo een rustig tripje? Dat bleek wel toen de boot vaart maakte en over de golven klapte. We moesten ons aan de tafel vasthouden en met onze muziek in onze oren zodat we dat meisje achter  ons niet over haar nek hoorden gaan.

Maargoed, Utila, Wauw. Onze eerste indruk was meteen al goed. We sliepen in de Mango inn in onze mooie eigen kamer met tv en airco!!! Wat een luxe. Savonds lekker door het dorpje gewandeld en gegeten in een leuk restaurantje/cafeetje. Met de voetjes in het water midden in het restaurant aan een hondurees biertje. Alles gaat hier op zn caribisch dus heel traag maar dat geeft niet, het eten wat we hadden besteld duurde wel heel lang dus we zijn maar gaan vragen waarom. Ohja het brood was op dus we moesten een ander gerecht kiezen. Fijn dat ze daar anderhalf uur mee wachten:)

Dag 22- Gewekt door werkzaamheden die bij het zwembad werden uitgevoerd. Zwembad zou pas 2 weken later weer klaar zijn. Achja dan maar een koude douche!

Op naar Utila diving center voor een rondleiding en wat informatie voor de duikcursus die we gingen volgen. We konden smiddags al beginnen met onze inleiding. Smiddags nog even lekker op het prachtige witte strand met azuurblauwe zee gelegen. Na een tijdje in de zon kwamen we erachter dat er toch redelijk wat gekke rode vlekjes op onze benen zaten. Shit, geteisterd door de utiliaanse zandvlooien!!! Daarna dus de gevreesde benen waar we de afgelopen 3 weken vol afgrijzing naar hebben zitten kijken bij andere backpackers. (dit trok gelukkig na een paar uur weer weg) 

Na ons les materiaal te hebben bekeken en onze duikleraar te hebben ontmoet hebben we ons neergestort in een caribisch langzaam maar lekker restaurantje .

Dag 23- theorie les om 09:30 van onze overactieve duikleraar Fernando. Ook kennis gemaakt met onze mede leerlingen en helpers. Chris, amerikaan, muscle men, obsessief bezig met sporten en gezond eten maar gezellig. Beadle, meneer woont in xela in een yoga huis en had dus ook gezondheid sandalen maar ook hij was erg gezellig en grappig! Nadia, zwitsers , rustig meisje en vooral heel wit. Macy, uit texas, wel te horen aan haar 'how are you doing youall!!' ze was in training om duik instructrice te worden dus hielp ons elke dag. De australische vrienden, Joe die eruitzag als een piraat met een glazen oog en Michael die toevallig in The Hague woont. Smiddags onze eerste oefen duik gehad. 

Dag 24- Ik (Eva) om half 7 mn bed uit om met onze muscle Chris een rondje te gaan hardlopen. 40 min , 9 km en 32 graden verder terug bij het hotel. Je moet wat over hebben voor een marathon. Dag zag er een beetje hetzelfde uit als de dag ervoor al was onze instructeur nu nog actiever en bovenal erg knuffelig en kusserig. Dit bleek gewoon zijn manier van gezellig te zijn want iedereen vond dat vrijwel normaal ( wij na een week ook). Savonds met onze vrienden van de duikgroep , Muscle Chris en Yoga Beadle naar de lokale bioscoop geweest , film friends with kids. Een erg gezellige avond.
 Dag 25 - S'morgens om 7 uur naar UDC voor onze eerste echte duik. Op de boot naar Black Hole wall gegaan en daar tot 12 meter diepte gedoken. Mooie koraal rif en mooie vissen gezien.  2e duik naar een ander stuk gevaren en nog een duik gemaakt. Smiddags met een belg op het strand genoten van een Salva Vida biertje en na het biertje een yoga lesje bij zonsondergang op het dock gevolgd. Helemaal gerekt en gestrekt! Savonds hadden we een bbq bij UDC, gratis punch met extra rum... Spelletjes als Beer Pong ( pingpong balletjes in biertjes proberen te gooien) en spijkertikken ( wie verloor moest een rondje geven). 

Dag 26 - Ik (Eva) om 6 uur mn bed uit om weer zo een heerlijk rondje hard te lopen met Muscle chris en de klusjes man van de mango inn. Laatste dag van de duikcursus was aangebroken. Laatste theorie les, oefenexamen en laatste 2 duiken van de cursus. Eind van de dag examen en beide met vlag en wimpel ons diploma gehaald! Dit moest gevierd worden. Met de hele groep gaan eten en dit beloofde een gezellige avond/nacht te worden. Na een paar drankjes in verschillende barretjes waren we toegekomen aan onze missie van de avond. Een shirt scoren bij de Skid row bar. Hoe? 4 shotjes huisgemaakte rum achter elkaar naar achter gooien. Joe was ook van de partij en deed met ons mee. Wat we daarna allemaal hebben uitgespookt is vrij vaag maar achterop de motor van onze duikleraar zijn we enkele barretjes afgegaan. 

Dag 27- 9:30 wakker en nog lichtelijk dronken de hele ochtend in een deuk gelegen. Onderweg naar ons ontbijt kwamen we Fernando nog tegen, na een paar knuffels en kussen hebben we hem bedankt voor de lift achterop zijn motor naar ons hotel. Hij zei geen dank maar ik heb jullie toch echt niet afgezet bij jullie hotel hoor. Hmmm toch gelopen dan? We voelden ons verdacht goed voor een dag als deze. Om 1 uur moesten we klaar zitten op de boot voor onze laatste 2 vrije duiken. De eerste ging top, maar onderweg naar de  2de duik werd ik (Daisy) toch echt vrij misselijk. Duik geskipt en ik (Eva) alleen de laaste duik gedaan.

Na afloop naar het hotel gestrompeld met ons laatste restje energie. Na een ijskoude douche en een broodje jam zijn we weer op pad gegaan om wederom met de groep te eten. Daarna nog met alle duikinsteurs bij hun thuis nageborreld en super mario gespeeld. Helaas moesten we om half 7 smorgens de boot naar la ceiba nemen dus om half 12 savonds namen we afscheid van iedereen en zijn gaan slapen. 

Dag 28- de wekker ging om half 6, half 7 de boot naar la ceiba genomen en opzoek gegaan naar de bus naar Tegucigalpa, de hoofstad van Honduras. Sinds smorgens reisde we al met 2 Israelische meisjes omdat die graag gebruik wilde maken van ons gezelschap omdat ze niet alleen wilden aankomen in Tegu. We zaten de hele dag aan ze vast, wilde savonds met ons eten want durfden niet alleen naar buiten en wilde de dag erna weer met ons verder reizen naar Nicaragua. Waarom we ze niet aardig vonden? De een met die enorme wenkbrauwen was bloed irritant, op een agressieve toon tegen de bevolking praten en bij al onze besluiten ging ze alles nog 6 keer checken. En je weet Dais en Eef hebben altijd gelijk ;-) Tegu was niet echt een prettige stad om over straat te wandelen. Omdat het zondag was was alleen de burgerking open en tijdens het eten stonden de straat kinderen voor het raam te bedelen. We hebben ze onze cola en friet gegeven waar ze enorm blij mee waren .

Dag 29 -smorgens om 4:30 ging de wekker. Bij het busstation aangekomen bleken alle rechtstreekse bus maatschappijen vol te zitten. We waren dus gedwongen een andere oplossing te zoeken. Een uitdaging dus. Publieke bussen en Chicken busses. Uiteindelijk om half 8 in een public bus gestapt naar Danli. Onze israelische vrienden gingen mee na alles 6x nagevraagd te hebben. Vanaf daar taxi genomen naar de grens en Toen chickenbus Ocotal toen nog een chickb naar Estali en vanaf daar shutlle naar leon. De chickenbussen waren een ervaring apart. Inmiddels gewend aan dat iedereen ons aanstaart en de houten plankjes waar je 3 uur op mag zitten. Eindelijk aangekomen in Leon en ons in het eerste beste hostel dat kwam aanwaaien gestort... Moeeeeeeeeeeeeee

Morgen vulcano boarden en daarna zien we wel weer wat op ons pas komt. We zijn in iedergeval af van de Israeliers en missen Utila toch wel echt een beetje!!!

Tot snel weer liefs ons